Senna

En dit is Senna. Ze is een mooie Duitse Herder. Ze zit goed in haar vacht. Ze is pas 3 jaar oud. Maar ze moet nog wel wat leren. Nu trekt ze nog flink aan de lijn en dat is niet altijd fijn. Maar ik zag wel dat ze wat kan leren. Jij moet consequent zijn. Ze is ook erg beschermend naar de baas toe. Ze houdt van lange wandelingen.

Toen ik haar kwam ophalen, ik heb pas 2x met haar gelopen, dus ze kent me nog niet zo goed, was ze erg angstig om aangelijnd te worden. Toen Hans kwam, de vaste vrijwilliger die haar vaak uitlaat, werd ze wel enthousiast. Ze kwam helemaal blij op hem af. Toen ze eenmaal aangelijnd was, ging ze wel enthousiast met me mee. Want eenmaal buiten het hek was alles helemaal goed. Ik kreeg knuffels in de vorm van het wrijven met haar zij langs mijn been. Ze laat zich ook kriebelen op haar kop. En ze is gek op stokken, niet dat ze ze afgeeft, maar ze loopt er lekker mee in haar bek.

Ik heb wel even gelachen onderweg. Ze reageerde kwispelend op een paar blaffende erg honden en bleef maar achterom kijken. Maar toen we langs een weiland met schapen liepen gebeurde er iets onverwachts. Een schaap stond met zijn poten te trappelen en te snuiven. Senna schoot achter mijn benen. Wat was dat nu. Hmmm, daar ging haar stoere imago. Tenniet gedaan door een opstandig schaap. Komen we even later langs een tuin met daarin een stenen kip, wilde ze daar heel stoer naar toe. Ze trok wild aan de riem. Ja, ja, die kon ze wel hebben. Ik moest er erg om lachen. Ze houdt ook wel van een beetje stoeien, maar jij moet de grens aangeven. Ze rollebolt door het gras en duwt haar grote lijf tegen je aan voor een kroel.

Ze is een leuke, lieve hond, waar je nog veel plezier aan kan beleven. Maar een beetje training is wel nodig. En jij moet de langste adem hebben, zij is al snel vergeten dat ze iets moet. Commando's volgt ze goed op, maar het moet niet te lang duren. Dan gaat ze weer lekker haar eigen ding doen.

Je ziet ook verschil in de twee foto's. De bovenste heel allert en stoer. De onderste koddig met die tong uit haar bek. Om zich heen kijkend waar ze naar toe kan gaan. Nog steeds wel allert, maar ook al weer afgeleidt.

Kortom een hond die je moet verleiden om te werken. En hou dat werken ook aangenaam voor haar. Zolang je haar volledige aandacht heeft, kun je haar veel leren. Dan is ze je beste vriend.

Mingo

Ik ben dit keer maar een klein stukje met mijn grote vriend weg geweest. Hij was ook best enthousiast om mij te zien. Hij begroette me in ieder geval heel uitbundig. Hij was al een eind wezen lopen, maar wilde toch weer graag een kort rondje mee. Hij sprong alle kanten uit en was net een jonge pup. Hij rolde in het natte gras, snuffelde aan de takken en deed net of het zijn eerste rondje uit was. Gekke Mingo. Ik vind hem geweldig, deze grote stoere hond. Oja hij heeft berenkracht, maar luistert best goed. Ik had hem nu mee aan de korte riem, maar het liefst heeft hij nog meer vrijheid om rond te dollen.

En zo lief dat hij is. Hij laat zich kroelen en dan wil hij je graag zijn genegenheid tonen door jou een lik te geven.

Ik hoop echt dat er snel iemand komt voor deze heerlijke knul.

Muchacho en Sientje

Ik heb een voorliefde voor rode katten. Ze hebben vaak een eigenwijs smoeltje en ook zijn ze qua karakter vaak ook lekker eigenwijs. Dus vandaar dat ik deze keer 2 van de vele rode katten in de Dierenstee in het zonnetje wil zetten.

Muchacho en Sientje.

Muchacho is een voormalig zwervertje. Een ex kater. Hij is het zwervend bestaan nu echt een beetje zat, hij is dan ook al 8 jaar oud. En zelfs een kater verliest op een dag zijn wilde haren. Hij laat zich nu aaien en houdt wel van een kroel. Maar wil daarbij graag zijn trots bewaren, wordt het hem te heftig of heeft hij er echt geen zin in dan tilt hij zijn pootje op om je dit duidelijk te maken. En dat is zijn goed recht. Hij is dan ook een rooie. Hij wacht nu op een warm thuis en een eigen mandje. Toen ik er van de week was, bracht ik snoepjes mee. Nou dat wilde hij wel, maar dan wel graag voor hem neerleggen. Hij lag daar prima in zijn rieten stoel. Hij liet zich lekker achter zijn oren kroelen en over zijn rug. Mijn hand in de gaten houdend of er nog meer van die lekkernijen uit dat zakje kwamen. Een lieverd, dat is tie, maar nog steeds een eigen willetje.

En dit is Sientje. Ze is er nog niet zo heel lang. Maar wat een schoonheid. Ze is heel nieuwsgierig. En 6,5 jaar oud. Snoepjes, ja dat wilde ze wel, ze at ze uit mijn hand en liet zich uitvoerig kroelen. Ze wil zo graag weer een thuis met lieve mensjes. Ze is lief, aanhalig en gek op klimmen. Ze vroeg ook steeds om mijn aandacht. Snel ophalen die mooie rooie. Rooie Sien wil een eigen krabpaal. En speeltjes en een warm mandje. Dat is toch niet te veel gevraagd. Kom eens kijken in de Dierenstee naar haar of naar de andere poezenbeesten.

Er zit vast wel iets voor je bij.

Droepie in de sneeuw

En hier nog even een berichtje van Droepie. Ik nam hem op eerste kerstdag ook nog even mee naar buiten. Hij genoot ook wel van sneeuw, maar kroop toch het liefst op de bank in het keukentje. Hij houdt zo van alle aandacht. En vond de gezelligheid op die eerste kerstdag erg fijn. Lekker snoepen van de koekjes enz.

Ook de gekookte kip, die eigenlijk voor de katten was bestemd, vond hij heerlijk. Er was genoeg. Hij is asiel dier van de maand, maar zou hij ook niet de gelukkigste hond van Nederland zijn als hij een eigen thuis zou krijgen. Het is zo'n aanhankelijk kereltje.

Ik wil ook even stilstaan bij het feit dat ook met de kerst, wanneer heel veel mensen thuis of bij anderen kerstfeest vieren, er vrijwilligers van de Dierenstee bereid waren om de hokken schoon te maken, honden uit te laten, kattenbakken te verversen en de nodige kroeltjes uit te delen. Helemaal toppie.

Toen ik in de middag thuis kwam en mijn eigen luie prinsjes en prinsesjes zag liggen in mandjes, op de bank of op de krabpaal, ging mijn hart uit naar de dieren in de Dierenstee. Wat zouden ook zij graag zo'n leventje hebben. Hopelijk komen er snel veel mensen kijken of zij een hond, kat of konijn gelukkig kunnen maken.

Ik wens iedereen nog fijne dagen. En denk een beetje aan de dieren in de Dierenstee.

Voorzichtig met vuurwerk, de meeste dieren zijn daar niet dol op.

Veel liefs en goeds voor het nieuwe jaar, Marjo

Mingo

Dit is Mingo. Ik ben op eerste kerstdag met hem in de sneeuw wezen wandelen. Wat vond hij dat leuk. Alles moest worden besnuffeld. En sneeuwballen opvangen was ook al erg leuk. Rennen in de opstuivende sneeuw vond hij prachtig.

Mingo is een kruising tussen een Akito Unu en een herder. Prachtig. Zijn vacht is super dicht en hij ziet er uit als een stoere hond. Dat is hij ook wel een beetje hoor. Maar hij speelt nog alsof hij een puppy is. En toch is hij al 4 jaar oud. En hij wil ook heel graag knuffelen. Heerlijk zoals hij staat te genieten als je hem aait. En hij is dan ook heel bereid om je daarvoor te belonen met een grote lik.

De dag ervoor ben ik ook al met hem wezen wandelen, dat was voor ons beide een kennismakingswandeling. Ik viel voor hem als een baksteen. Oké, hij luistert nog niet zo goed, dus daarin moet je wel heel consequent zijn. Maar hij is zo supervriendelijk. En voor een koekje wil hij best naar je luisteren, geeft zelfs een poot. Hij kan door zijn grote uiterlijk wel een beetje aan de riem trekken. En dat is met de gladheid niet altijd handig. Maar ik denk dat met de juiste houding je hem nog van alles kan aanleren.

En het is logisch dat deze jongen van de sneeuw en kou houdt. Door zijn dikke vacht is hij goed beschermd. En ravotten in de sneeuw is toch het einde. Grappig hoe hij in de lucht sprong toen een eend vlak voor hem uit de sloot fladderde. Hij was hierop niet voorbereidt. Maar de andere eenden vond hij niet echt interessant. Graven in de sneeuw dat had zijn aandacht en dan de luchten opsnuiven van wat daar onder ligt.

Mingo heeft moeite met alleen thuisblijven, maar met wat geduld kan hij dat ook vast wel leren.

Het is een leuke hond, die veel beweging nodig heeft om zijn energie kwijt te raken. Echt een hond voor de lange wandelingen. Hij is best sterk, maar weet dat te beteugelen, wanneer je dat van hem verlangt. Ik vond dat hij aan de lange uitlooplijn net zo goed luisterde als wanneer ik hem de dag ervoor aan de korte lijn had. En de lange lijn liet hem vrij om lekker te rennen. Hij is lekker nieuwsgierig. Hij toont zijn aanhankelijk vooral als je heerlijk door zijn vacht kriebelt.

Wie wil deze stoere, vriendelijke reus een fijn thuis geven. Hij verdient een grote eigen mand of kussen. Mingo, een prachthond, maar dat is mijn mening. En je krijgt wat je ziet, een grote vriendelijke, vol energie zittende knaap.

Droepie

Mag ik je voorstellen aan Droepie. Aan zijn naam is al te horen dat het een lieverd is. Ik ben met hem op stap geweest en zijn naam doet hem eer aan.

Toen ik hem ophaalde moest hij erg blaffen. Maar wat was dit kleintje enthousiast.

Hij had er zin in. In eerste instantie had hij alleen maar oog voor alles wat er rondom hem was. Veel plasjes, daar is het een reu voor. Ook al is hij geholpen, het is natuurlijk nodig dat iedere andere hond weet dat hij daar is geweest.

Op het gras lopen was minder leuk dan gewoon op het asfalt. Was wel grappig, ik liep vaak alleen in het gras terwijl meneer op de verharde weg liep. Okee, hij wilde geen natte vieze pootjes zeker.

Geduldig poseerde hij even voor de camera. Op commando zit en lig deed hij wat er verlangd werd. Het koekje daarna werd heel voorzichtig uit je handen gepakt.

Ik kreeg zelfs likjes.

Stevig stapte het dappere baasje naast me, achter me of voor me mee.

Hij liet niet merken dat hij moe werd, al zag ik af en toe wel dat zijn tong uit zijn bek hing. Het was te nat om even uit te rusten dus we liepen de 2 uur gewoon rustig door.

Dit hondje wil een baasje die veel met hem onderneemt. Lekker gezellig met de baas mee, waarheen dan ook. En met zijn 7 jaar verdient hij het ook om zoveel aandacht te krijgen. Hij blafte uit frustratie nadat ik hem terug had gebracht. Het liefst had hij nog veel meer kroeltjes en aandacht gewild.

Droepie wil dan ook graag zo snel mogelijk een eigen baasje, met wie hij al zijn liefde en vriendelijkheid kan delen.

Wie geeft dit lieverdje een kans op nog een aantal mooie, warme jaren. Samen wandelen, boodschappen doen, op visite gaan en vooral veel aandacht.

Hij wordt niet graag alleen gelaten.

Er is vast wel iemand die zit te wachten op zo'n trouwe kameraad. Hij is niet zo groot maar heeft een hoop vriendelijkheid te bieden.

Doortje

Dit is Doortje. Een schattig wit met bruin Jack Russell vrouwtje. Vooral dat bruin om haar linkeroog maakt dat ze een koddige uitstraling heeft. Ze is pas 3 jaar oud. En nog heel erg schichtig. Maar met de juiste begeleiding komt dat nog wel goed. Ze wil wel heel graag met je mee wandelen, maar vindt alles een beetje eng. Ze springt en huppelt aan haar riempje. Maar toen er een groot paard aankwam werd ze ineens erg bang. Dan trekt ze aan haar riempje en wil er zo ver mogelijk vandaan. Ze laat zich dan wel aaien en komt ook naar je toe wanneer je naast haar knielt. Ze gunt zichzelf niet de tijd om aan dat grote beest te wennen. En wil alleen maar weg. Of heel dicht bij jou zijn. Daar moet zeker aan gewerkt worden. Het is dan ook niet verstandig om haar los te laten lopen. Ze zou dan zeker de benen nemen.

Maar ze is niet altijd bang hoor. Ze kan er ook heel stoer bij staan. Staartje omhoog en kwispellen maar. Dat zag ik ook bij Tippie, de andere Jack Russell.

Ik denk dat ze zeker de tijd nodig heeft om alles in de omgeving in zich op te nemen. Wanneer ze zich wat zekerder voelt, en ze is in een bekende omgeving dan zie je geen bang gedrag meer.

Toen ik vroeg of dat ze wilde gaan zitten, reageerde ze daar niet echt op. Een koekje kwam ze wel halen.

Ze schrok ook heel even toen twee wandelaars haar wilden aanhalen, maar daar was ze zo overheen. En liet zich toen even aaien.

Ze springt letterlijk door het hoge gras. En dat is een koddig gezicht.

Ze is echt een schatje om te zien en heeft een evenwichtig thuis nodig waar ze kan leren om haar angsten te vergeten. Liefde, zachtheid, maar ook duidelijkheid heeft deze kleine meid nodig.